Bir işadamı, çelik üretimi yaptığı fabrikasından istediği verimi elde edemeyince endişelenmeye başladı. Bir gün, fabrikayı ustabaşı ile birlikte gezip durumu değerlendirdiler. İşadamı, ustabaşına yönelterek sordu:

“Senin gibi işini bilen, becerikli bir usta nasıl olur da fabrikadan istediği kadar verim alamaz?”

Ustabaşı içli bir şekilde cevapladı:

“Sizi hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm. Verimi artırmak için ne kadar çaba harcadığımı en iyi siz biliyorsunuz. Tüm işçileri zorladım, birçoğunu işten çıkarmakla tehdit ettim. Ancak maalesef istediğimiz sonuçları elde edemedik.”

Bu sırada yanlarından geçmekte olan bir işçiyi durdurup sordu işadamı:

“Bugün kaç kazan çelik ürettiniz?”

“Yedi kazan, efendim” diye cevapladı işçi.

İşadamı, bir tebeşir istedi ve yerlere büyük bir “7” yazdı. Ardından ayrıldı. Gece vardiyasında çalışan işçiler, geldiklerinde bu yedi sayısının ne anlama geldiğini sordu. Gündüz vardiyasındaki işçiler şöyle açıkladı:

“Patron buradayken bize kaç kazan çelik ürettiğimizi sordu. Biz de ‘yedi’ dedik ve o da bu yedi sayısını buraya yazdıktan sonra gitti.”

Ertesi gün işadamı fabrikayı tekrar dolaştı. Dün yazdığı “7” sayısı silinmiş, yerine ise “8” yazılmıştı. Gündüz vardiyasındaki işçiler, sekizi görünce kendilerini gece vardiyasındaki işçilere karşı üstün göstermek için daha çok çaba sarf ettiler ve yerlere “9” yazdılar.

Birkaç ay sonra fabrikanın verimi, çevredeki diğer fabrikaları geride bıraktı. Ünlü işadamı, dostlarına bu başarının sırrını anlatırken şunları söyledi:

“İşçilere rekabet duygusunu aşılamak başarı için kilit noktadır. İşçi gruplarını birbirleriyle yarışmaya teşvik ettim çünkü biliyordum ki rekabet hissi onların enerjisini ve motivasyonunu artırır.”